|
|
|
|
|
Djaman, Bruce, Iggy, Igor & Izumi |
|
|
Howdy, wij zijn Igor en Izumi. Wij wonen samen met
Iggy, Bruce en Djaman. Djaman, Iggy en Bruce zijn al veel ouder dan ons en voor hun rittenfoto's en puberpraat kun je de pagina van Helios, Bobmar, Djaman, Iggy en Bruce bekijken. |
|
Saai en oud Djaman: Toen Bobmar was overleden, werd het heel erg saai in de kooi. We waren allemaal heel verdrietig en we wilden niet meer graag loslopen en spelen. Het baasje dacht dat we nu toch langzaam oud begonnen te worden, wij zijn immers ook al 1 jaar en 7 maanden oud. Bruce: Op de dag dat Bobmar overleed, riep het baasje ineens dat ik mank leek te lopen. Dat loopt heel raar, want dan willen je achterpoten niet goed meebewegen. Het baasje dacht aan ouderdomsverlamming, iets wat immers vaker voorkomt bij ratten. Maar de da dacht dat mijn rug misschien was beschadigd. Ik denk ook dat dat zo was, want ik ben al een paar keer uit de kooi gevallen en ook geduwd. Nu krijg ik medicijnen en dat werkt heel goed. Eerst kon ik niet eens meer met mijn pootjes in mijn oren komen, maar dat gaat steeds beter. Iggy: Nu ben ik wel de baas geworden, maar in de kooi is het zo rustig dat er geen baas nodig lijkt te zijn. We missen Bobmar heel erg. Een paar dagen voor Bobmar overleed, zijn onze nieuwe kooigenootjes geboren en ik hoop dat die hier weer wat vrolijkheid gaan brengen. |
|
|
|
Izumi en Igor Izumi: Ik ben Izumi, en ik ben samen met Igor geboren op 4 juni 2004 bij Rattery Litli. Ik ben volgens de stamboom een rus minkpoint en Igor is een rus sealpoint, maar ik weet niet precies w  at dat betekent. De baasjes zeggen dat
het verschil over een poosje wel duidelijk wordt als we bruine points in onze vacht krijgen. Igor
heeft al een kleine point op zijn neus.De baasjes wilden eigenlijk geen ratjes met rode ogen hebben, omdat die iets minder goed zien en meer lichtschuw zijn dan ratjes met bruine ogen. Omdat het baasje ook wel eens lichtschuw is geweest, vond ze dat maar niets. Maar het baasje was ook heel eigenwijs en wilde dat onze opa Pantani was, een rat die 3 jaar en 10 maanden oud werd. En dus zijn we er toch en ze zijn heel blij met ons en onze rode oogjes! We komen uit een klein nest en toen we hier kwamen wonen waren we elk al zo'n 180 gram. We hebben één zusje, Icaris, die bij rattery Litli woont. |
|
|
Iggy: Igor en Izumi hebben geen piepje laten horen,
maar Djaman wel. Djaman deed heel erg kinderachtig tijdens de kennismaking
in de rittenkooi, want hij zocht meteen een slaaphoekje bovenin de kooi op
en we hebben hem nauwelijks gezien.
Later hoorden we veel gepiep, omdat Igor Djaman had gewekt uit zijn
schoonheidsslaapje. De baasjes
dachten eerst dat Igor piepte
en
vreesden al het ergste. Igor heeft nog een hele
poos over en langs Djaman gelopen, waardoor Djaman nog heel veel heeft
gepiept. Djaman: Het is nu gedaan met de rust in de kooi. Bruce hupt superactief achter de rittens aan en Iggy en ik willen ook weer loslopen. We moeten de rittens immers leren wat de regeltjes zijn die in ons territorium gelden. Bruce: Eindelijk kan ik eens de baas spelen over andere ratjes en ik vind de rittens heel erg leuk. Sinds zij er zijn heb ik nooit meer porfyrine (roodachtige vloeistof) bij mijn oogje gehad, iets waar ik eerder wel vaak last van had. |
| Operatie Iggy: Een poos voordat ik twee jaar werd, kreeg ik een bobbeltje op mijn rug. Het groeide niet zo snel, maar de dierenarts wilde me snel opereren, omdat een klein bultje gemakkelijker weg te halen is als een grote bult. Voor en na de operatie kreeg ik wat fructose (vruchtensuiker) door  mijn
drinkwater, want daar zou ik heel sterk van worden. Van de operatie kan ik me niets herinneren. Toen ik wakker werd had ik een kale plek op m'n zij met daarin een hele grote snee. De wond was onderhuids gehecht met hechtingen die vanzelf oplossen. Dat is heel modern, zegt het baasje, want niet eens alle mensendokters doen dat zo. Gelukkig zie je er niets meer van nu mijn vacht eindelijk weer is aangegroeid. De dierenarts zei, dat het weggehaalde bultje een soort talgbultje was, en dat het niet iets heel engs was. Toch ben ik blij dat het weg is, alhoewel zo'n operatie wel een heel gedoe is. Djaman: Iggy zag er heel raar uit na de operatie. Hij moest ook alleen in een kooi zitten, want de baasjes waren bang dat wij anders aan de wond gingen zitten. Ook zat Iggy op doeken, zodat er geen vuil in zijn wond kon kleven. En Iggy vond dat helemaal niet leuk! De eerste keer dat hij weer met ons mocht loslopen, vluchtte hij gelijk onze kooi in en hij spartelde tegen toen de baasjes hem weer in zijn eigen eenzame kooi zetten. Omdat de wond goed schoon was en niet lekte, mocht Iggy gelukkig al snel weer terug in de kooi komen. Dat was ook wel een hele opluchting, want nu zijn er weer drie volwassenen om de twee pubers in de hand te houden. Iggy zei dat hij niet alleen wilde zitten, omdat hij zich zorgen maakte dat Bruce en ik Igor en Izumi niet zouden aankunnen. Maar dat konden we natuurlijk wel! |
 GrootIzumi: Op deze foto zijn we acht maanden oud en je kunt goed zien hoe groot we al zijn. Ik sta links op de foto en ik ben groter dan Igor; Igor weegt 600 gram en ik weeg 700 gram. Het baasje moest daardoor aan Tibilé denken, die te dik was. Daarom zijn we nu een beetje op dieet, want het baasje wil niet dat we te zwaar worden, omdat dat ongezond is. En volgens haar groeien ratjes wel door tot ze een jaar zijn. En daarna groeien ratjes ook nog, maar dan in de breedte. Djaman: Laatst moesten we naar de dierenarts, omdat mijn achterpootjes het niet zo goed meer doen. Het baasje heeft Bruce ook meegenomen èn Izumi. En de dierenarts vond Izumi dus helemaal niet te dik, en ze zei erbij dat ze vrij snel zegt dat een dier te dik is. De dierenarts zei ook, dat ze nog nooit zo'n grote rat als Izumi had gezien, en dat Izumi een rat is waar je bang van zou kunnen worden, zo groot is hij. Maar de baasjes snapten weer niet dat je van zo'n grote rat als Izumi bang kunt worden, want ze vinden hem heel lief. |
Bruce:
Ik vind Izumi veel te groot en ik had gehoopt dat hij af zou moeten
vallen. Vroeger woog ik zelf over de
500 gr am, maar sinds ik last van mijn
achterpootjes heb, weeg ik nog maar zo'n 425 gram. Hiermee kan ik niet
tegen Izumi of Igor op.Het baasje zegt dat het goed voor me is dat ik zo weinig weeg, zodat mijn pootjes niet veel gewicht hoeven te dragen. Op de foto kun je zien dat mijn pootjes heel anders zijn dan normale pootjes en ik houd mijn teentjes meestal wat gekruld. Djaman moet nu ook op dieet. Hij weegt 500 gram en hij is in het bezit van enkele zeer zachte vetrolletjes (daarom lig ik graag op Djaman te slapen). Eigenlijk is het best raar dat Djaman met 500 gram dik is, terwijl Izumi met 700 gram dat niet is. Alleen Iggy en ik hoeven niet op dieet, dus we krijgen af en toe wat extra's. Djaman: De medicijnen die ik van de dierenarts heb gekregen, werken bij mij niet zo goed als bij Bruce en ik krijg er alleen maar ontzettende honger van. En als ik honger heb, luister ik naar mijn buik en niet naar mijn oren of andere dingen; daarom heb ik het baasje laatst per ongeluk in haar vinger gebeten! Niet hard gelukkig, want ik had net op tijd door dat ze me wilde aaien in plaats van voeren. Voor mijn achterpootjes krijg ik nu extra vitamine B. En ik krijg ook sterkere voorpootjes, maar dat gaat gewoon vanzelf. |
 Oude
rottenIggy: Wij zijn nu al bijna 2 jaar en 5 maanden en dat betekent dat alles iets minder soepel gaat als toen we nog jonge kerels waren. Maar we zijn nog heel fit hoor! Dat moet ook wel, met twee van die jonge stuiterballen in de kooi. En met Bruce natuurlijk. Bruce is een paar keer vrij rustig geweest, toen hij last van z'n achterpootjes had. Maar als hij zich goed voelt, heeft hij praatjes voor tien. En de laatste tijd gaat het heel erg goed met hem; hij is de enige oude rat die nog op de bank durft te springen. Bruce: Ik vind het wel jammer dat Djaman nu ook last van zijn achterpootjes krijgt. Toen hij er net last van had, wilde hij nauwelijks loslopen. Maar nu hij er wat meer aan is gewend, wil hij wel weer loslopen hoor. Hij houdt z'n achterpootjes bij het lopen een beetje als de staartvinnen van een zeehond, maar hij komt er goed mee vooruit. De dierenarts zei dat mijn achterpootjes veel zwakker zijn dan die van Djaman, maar ik kan er nog heel goed mee uit de voeten. Igor: Ik wist helemaal niet dat Djaman, Iggy en Bruce al zo oud zijn! Ik dacht juist dat ze nog heel jong waren, omdat ze veel kleiner dan Izumi en ik zijn. Ik denk dat we voortaan toch maar iets voorzichtiger met ze moeten omspringen. |
| Pubers Djaman: Igor en Izumi zijn nu pubers en dat valt soms niet mee. En ik heb het idee dat ze niet de enige pubers in de kooi zijn, want Iggy en Bruce kunnen er ook wat van! Bruce houdt nooit op met het uitdagen van Igor en Izumi, terwijl Igor en Izumi Bruce al lang niet meer serieus nemen. Bruce is ook weer de laagste in rang en door zijn naam is hij ervan overtuigd dat hij de baas hoort te zijn.  Maar Iggy is nog erger hoor. Hij ergert zich aan het pubergedrag van Igor en Izumi, en hij heeft niet in de gaten dat hij zichzelf ook als een puber gedraagt. Igor en Izumi dagen Iggy wel vaak uit, en andersom, en soms is Iggy dan heel pissig. Laatst zat Iggy de hele tijd Igor uit te dagen, terwijl Igor gewoon weg wilde lopen. Als Igor wegliep, kwam Iggy Igor achterna, en dan begon Igor te dreigen. De boodschap was duidelijk, maar Iggy bleef Igor maar klieren. Ineens riep een van de baasjes naar Izumi dat hij z'n broer eens moest gaan helpen, en toen ben ik maar naar mijn broer Iggy gerend om hem te bedaren. Ik heb Iggy de weg naar Igor versperd en ik ben geruststellend op Iggy gaan leunen, zo werd Iggy weer wat rustiger. Iggy is wat dat betreft best een puber, en dan moet ik maar even de verstandigste zijn. Iggy en ik zijn eigenlijk toch wel maatjes, want vroeger hielpen we elkaar ook wel met stoeipartijtjes, terwijl we Bruce nooit te hulp zijn gekomen. |
|
|
| Rattenspeelgoed
van het jaar Igor: Het baasje heeft vroeger huisdieren gehad die in dit huisje woonden. Maar omdat ratten veel leuker zijn dan My Little Pony's, mogen wij met het huisje spelen. Iggy wil niet in het huisje, omdat hij het een 'meidending' vindt, maar ik vind het best leuk. Bruce: Ik vind het ook een leuk huisje, het is veel mooier dan onze vervoersbak. Maar zodra het baasje me gaat kammen en lintjes in m'n haar gaat doen, ben ik weg hoor! |
|
|
|
| Bruce Lee Iggy: Nu we al vrij oud zijn, worden Djaman, Bruce en ik extra verwend. Het leek er zelfs op dat Bruce weer wat steviger werd. Maar Bruce kreeg ook een rare zwelling op zijn zij; je kon het nauwelijks zien. Toch heeft de dierenarts er met een echo-apparaat naar gekeken en ze zei dat de zwelling van een bult kwam die al heel erg groot was; daarom leek Bruce ook iets dikker. De bult zou moeilijk te opereren zijn, omdat het inwendig zit. En omdat Bruce ook al vrij mager is, wat volgens de dierenarts niet goed is voor een operatie, wordt Bruce niet geopereerd. De baasjes zeggen dat we allemaal ons best moeten doen om lief voor Bruce te zijn. Dat is soms best moeilijk, omdat Bruce soms behoorlijk eigenwijs en eigenzinnig is, maar ik zal m'n best doen.  Bruce: Het was heel raar bij de dierenarts, want er werd een stukje van
m'n vacht afgeschoren om de bult te bekijken. En het leuke is, dat de
baasjes me daarna ineens ontzettend zijn gaan verwennen!! Ik krijg nu een paar
keer per dag brinta en extra veel snoep. Het baasje heeft speciaal voor
mij Fancy Cakes gekocht en de andere ratten krijgen dat niet. En als ik opgetild wil worden, wordt ik gelijk opgetild, zonder dat ik daarvoor aan een broekspijp hoef te gaan trekken. Izumi: Bruce voelt zich heel wat nu de baasjes hem ontzettend voortrekken. Als Bruce bij één van de baasjes op schoot zit, mogen Igor en ik niet op schoot springen. Dan bijt hij naar ons; dat doet hij al sinds we rittens zijn. Djaman zei dat dat wel over zou gaan als we groot werden, maar nu we groot zijn, behandelt Bruce ons nog steeds als rittens. Ik denk dat Bruce ons altijd als kleine ratjes blijft zien, ook al zijn we bijna twee maal zo groot als hem. Djaman: Het is hier wel raar hoor, want Bruce kreeg een hele grote bult en ineens kreeg Iggy ook nog een bultje op zijn zij. De baasjes zeiden dat de bult van Iggy los ligt, en dat dat gemakkelijk te opereren is. Bruce ging met Iggy mee naar de dierenarts, maar Bruce is niet meer terug gekomen. Wij en de baasjes missen hem heel erg, want Bruce was een ratje dat altijd heel aanwezig was...
|
| Nog een
operatie voor Iggy Iggy: Ik was erbij toen de baasjes Bruce lieten inslapen. Ik denk dat dat wel goed was en dat hij nu geen pijn meer heeft. Toen ik 2 dagen later helemaal alleen naar de dierenarts moest, moest ik in de auto de hele tijd niezen van de zenuwen, waardoor de baasjes ook weer heel zenuwachtig werden. Daarna lieten ze me achter bij de dierenarts en de dierenarts dwong me om te gaan slapen. Ik wist dat ik daartegen moest vechten, maar het is me niet gelukt en toen ik wakker werd miste ik weer een heel stuk van mijn mooie vacht! Gelukkig kwamen de baasjes me wel weer ophalen toen ik helemaal wakker was. Ik ben helemaal verwend toen ik daarna een paar dagen alleen in een kooi zat, dat was erg leuk. Maar nu ik weer bij mijn vriendjes zit, krijgen de baasjes weer veel minder aandacht van me. Djaman: Ik ben blij dat Iggy nu weer bij ons in de kooi zit. Het was heel ongezellig om Bruce en Iggy tegelijk te moeten missen. Gelukkig waren Igor en Izumi heel erg lief voor me en maakten ze er geen misbruik van dat ze veel sterker dan ik zijn. Maar Igor en Izumi zijn toch wel een beetje saai hoor! Volgens mij waren Bruce, Iggy en ik veel actiever toen we nog zo jong waren.
|
| Poetsdoekjes Igor: Het is nu best wel relaxed in onze kooi. Djaman en Iggy zeggen dat dat komt, omdat Bruce altijd meer een hondje dan een rat was en dat honden en ratten niet goed samen gaan. Maar ik moet nog steeds oppassen dat er niemand aan mijn oren trekt, want dat doen Djaman en Iggy ook wel, alleen iets minder vaak dan dat Bruce dat deed. Djaman: Sinds ik niet meer met mijn achterpootjes in mijn oren kan, heb ik best wel vaak jeuk aan mijn kopje. Daar kan ik ook niet zo goed meer bij, dus dan zit ik heel lang te krabben, maar dan gaat de jeuk  niet weg. Het
baasje zegt dat ik beter mijn best moet doen met het besturen van mijn
achterpootjes, maar dat lukt niet zo goed. Gelukkig helpen de baasjes af
en toe mee met krabben. Soms pakken ze ook zomaar mijn hoofdje beet, en
dan wordt mijn hele kopje gekriebeld. Dat is vreemd, maar wel lekker. En Izumi en Igor zijn gelukkig ook niet te beroerd om af en toe te helpen met schoonmaken. Meestal lukt het me wel om Izumi uit te lokken om mij helemaal te gaan wassen. Dan ga ik onder hem liggen en wast hij m'n kopje. En volgens mij vindt hij het ook leuk om te doen, want als de baasjes hun hand in de kooi steken, worden ze ook een hele poos gepoetst. Izumi: De baasjes noemen mij al een poetsdoek, omdat ik Djaman zo vaak was. Ik was de baasjes ook best vaak, want af en toe vind ik ze stinken. Als ik een baasje wil wassen, grijp ik de vingers goed vast, en mogen ze niet eerder hun hand weghalen dan dat ik klaar ben. Soms zijn ze wat ongeduldig, maar dan grijp ik ze gewoon wat steviger vast met mijn voorpootjes.
|
 DjamanIgor: Het gaat niet goed met Djaman. Hij is heel mager en er worden allemaal hele lekkere dingen bij ons in de kooi gezet. Iggy, Izumi en ik genieten daarvan, maar Djaman zeurt steeds dat wij al zijn eten opeten. Djaman kan ook niet meer naar boven klimmen in de kooi. Dat vind hij niet leuk, want wij slapen altijd op de bovenste verdieping en Djaman slaapt nu 's nachts beneden, alleen. Djaman: Ik wil ook graag boven slapen, maar dat lukt niet meer. Nu ben ik verhuisd naar een andere kooi waarin ik niet hoef te klimmen en waar constant heerlijke papjes voor me klaarstaan. En zo kan ik heerlijk slapen, zonder dat ik wordt gestoord door de andere ratten. Af en toe komen de andere ratten op visite in mijn kooi, maar soms zijn ze heel brutaal. Dan probeer ik ze te laten zien wie de baas in mijn kooi is. Volgens mij zijn de andere ratten nu best jaloers op mij. |
 Izumi:
Ik dacht dat een kooi ervoor is om ratten op te sluiten, maar het is dus
ook om ratten buiten te houden. Ik vind het heel oneerlijk dat Djaman daar
met allemaal lekker voer zit en wij niet bij hem kunnen komen. En als we
bij Djaman op visite gaan, halen de baasjes eerst al het lekkers uit
Djamans kooi. Alleen Iggy mag soms met Djaman meesmullen. Iggy: Maar al die lekkere hapjes hielpen niet tegen Djaman zijn verlamming en Djaman is er nu niet meer. Ik mis mijn broer heel erg, ondanks dat Djaman Djaman niet meer was. Het enige dat hij nog goed kon was slapen, eten en knuffelen. Hij wilde nog wel graag tikkertje doen en andere spelletjes, maar dat kon niet meer door zijn achterpootjes en Djaman werd erg snel moe. De baasjes zeiden dat Djaman nog wel lang kon blijven leven als hij z'n papjes bleef eten. Maar ze wisten niet of Djaman het wel leuk vond om op deze manier te leven. Djaman zat immers al alleen en hij had het best moeilijk door zijn verlamde achterlijfje. Hij wilde nog wel veel doen, maar het lukte allemaal niet meer. En Djaman was natuurlijk al best wel oud. |
|
|
|
Igor |
|
Izumi:
Maar het gaat niet echt beter met mijn broertje... Igor bleef lusteloos en
hij leek nog zieker te worden, ondanks de medicijnen. Na een paar dagen heeft het
baasje Igor meegenomen naar de dierenarts. Igor moest daar blijven, omdat
ze in het dierenziekenhuis beter voor hem kunnen zorgen dan thuis. Ook heeft de dierenarts binnenstebuitenfoto's gemaakt en daaruit bleek dat Igor een vergrote lever had en een hele grote milt. Doordat alles groter was, kwamen zijn longetjes een beetje in de verdrukking, waardoor hij het benauwd had. De dierenarts zei dat Igor een zware infectie kon hebben of tumortjes.  Maar als hij in het
dierenziekenhuis bleef en medicijnen kreeg, zou hij misschien beter kunnen
worden.Iggy: Maar Igor werd niet beter, het ging de volgende dag nog veel slechter met hem. De dierenarts zei dat Igor niet wilde vechten, maar alles maar gelaten afwachtte. Dat is net iets voor Igor, want hij is een echte goedzak, alhoewel hij met mij soms wel wilde vechten. De dierenarts zei dat Igor zo ziek was, dat het het beste was als Igor voor altijd mocht slapen. Izumi: Ik mis Igor heel erg... Igor was een ontzettende goedzak en hij vond mij heel aardig. Soms vond hij het leuk om mijn sporen te volgen. Normaal loop ik nooit over de rugleuning van de bank, maar als ik dat een keer deed, dan deed Igor het een poosje later ook. En als het baasje een zak chips openmaakte, was Igor de eerste die het rook, want Igor had een echte speurneus. Iggy zegt dat Igor niet oud is geworden en dat hij Igor ook heel erg mist. Gelukkig is Iggy wel heel aardig voor me en daar ben ik blij mee, want Iggy is nu mijn enige maatje hier. |
|
|
| De kooi is
te groot Iggy: Ik weet dat Tarkan en Tibilé ook altijd met z'n tweetjes in deze kooi hebben gewoond en dat onze kooi zeer  geschikt is voor het houden van twee
ratjes. Maar zo alleen met Izumi in de kooi is toch wel een beetje saai.
Izumi is wel een heel leuk ratje hoor, maar even lekker roddelen over een
ander ratje gaat niet als je maar met z'n tweeën bent. Izumi: Ik vind het ook wel een beetje saai. Niet dat Iggy een saaie oude rat is geworden, want hij is heel kwiek voor zijn leeftijd, maar het is zo stil in de kooi. De baasjes zeggen wel dat er twee nieuwe ratjes bijkomen, omdat ze die hebben gereserveerd bij een rattery, maar dat duurt nog heel lang. Het baasje zei ook dat we een deel van onze kooi kunnen verhuren aan een ratje dat in de opvang zit. Daar kunnen we dan extra snoepjes mee verdienen, dus ik vind dat wel een goed idee.
|
Een goed
idee? Lester Iggy: Het
was helemaal geen goed idee om er een opvangratje bij te nemen. Tenminste... ik had een lief pluizig ritten verwacht en geen oude kerel. Izumi: Zo oud was Lester niet, hij was maar één maand ouder dan ik ben en ik ben nog steeds heel lief. Maar Lester was niet lief, alhoewel de baasjes zeiden dat hij de minst dominante rat in zijn groep was. In de woonkamer was hij al flink aan het egelen (teken van dominantie) en als een gek ons terrein aan het markeren. Gelukkig zat hij in een aparte kooi, maar zodra ik er langsliep, begon Lester te blazen en zich tegen de tralies aan te gooien. Iggy: Jij was ook aan het blazen, Izumi! |
| Izumi:
Dat leek wel zo, maar dat was niet echt. Ik vond Lester best wel eng en
door alle opwinding kreeg ik het best wel benauwd, waardoor ik moeilijk
ging ademen. Lester begreep dat denk
ik niet, want hij dacht dat ik echt naar hem blies. Iggy: Ik begrijp Lester ook niet; hij viel me zomaar aan toen we op neutraal terrein losliepen! Ik schrok heel erg en vluchtte weg! Daarna was ik helemaal in shock. Gelukkig had ik maar een beetje bloed, maar ik wil Lester nooit meer zien! Izumi: En ik ook niet! Ik ben ook gebeten en ik heb daardoor nog een hele 
poos last
van een abces gehad. Ik moest zelfs naar de dierenarts om het abces open
te laten maken. Dat was heel naar en ik heb heel erg gepiept bij de
dierenarts. Daarna heeft het baasje het abces nog een paar keer geweekt en
uitgeknepen en ging het veel beter. Iggy: Ik ben blij dat Lester weg is en ik heb gelukkig niets overgehouden aan mijn bijtwond. Maar ik ben wel geschrokken! De baasjes hebben beloofd dat er geen ratjes meer bijkomen en dat we rustig blijven wachten op onze lieve, pluizige ratteryrittens die nog niet weten wat bijten is. Izumi: Het baasje zegt dat Lester inmiddels is overleden. Dat is wel gek. Ik hoop maar dat Lester geen ruzie gaat maken met Igor in de rattenhemel. Ik heb er niet zo'n vertrouwen in dat die rittens niet gaan bijten, maar Iggy zegt dat rittens best wel leuk zijn. Hij zegt dat hij mij en Igor ook als ritten heeft gekend, maar daar weet ik niet zo veel meer van. Maar Iggy zegt dat hij me wel zal beschermen als een ritten me aanvalt. |
Verjaardag Izumi: Het is vandaag feest! Want op 23 oktober is het drie jaar geleden dat Iggy werd geboren. Hij wordt dus drie jaar en dat is wel twee keer zo oud dan ik ben. Iggy vindt het niet leuk als ik hem met zijn hoge leeftijd plaag! Daarom is het wel oppassen voor mij, want Iggy is nog fit genoeg om me terug te klieren. De baasjes zeggen dat Iggy van alle ratten hier de alleroudste rat ooit is. Iggy: En de allerwijste rat natuurlijk! Ik vind het wel jammer dat ik deze verjaardag zonder mijn broertjes moet vieren. En dat Igor er niet is, is ook niet leuk. Van de baasjes heb ik heel veel lekkers gekregen en van Izumi kreeg ik een uitgebreide poetsbeurt. Ook probeert Izumi de hele dag lief voor me te zijn. Zo'n verjaardag is dus best wel leuk! |
Izumi: De baasjes zeggen dat ze
mij ook extra gaan verwennen als ik twee
jaar word. Ik heb er nu al zin in! Op zes oktober werd ik een jaar en vier
maanden, dat is nog heel jong volgens Iggy. En het klopt ook wel een beetje dat Iggy heel wijs is. En hij kan hele mooie verhalen vertellen over vroeger, toen hij, Bruce en Djaman nog jong waren en ze bij twee ratten woonden die Helios en Bobmar heetten. Iggy: Ik vind het leuk dat ik Izumi zoveel kan vertellen over vroeger. Ik denk dat het ook heel goed is voor zijn opvoeding, zeker als hij straks de baas moet gaan spelen over twee rittens. En ik wil straks ook wel weer een beetje de baas spelen. De baasjes zeggen dat ik daar nog alle kans voor krijg, want ik ben zeer fit voor mijn leeftijd. Heel soms doen mijn achterpootjes het iets minder goed, maar de baasjes zeggen dat dat net zoiets is als bij Djaman en Bruce en dat ik er nog heel oud mee kan worden. Mijn opa is vier jaar geworden, dus dat is de volgende mijlpaal voor mij (de baasjes zeggen wel dat ik nu elke maand mijn verjaardag mag vieren, leuk!). |
|
|
|
| Hond Iggy: Het is niet zo heel belangrijk, maar het is wel leuk om te vertellen dat hier sinds kort ook een hond rondloopt. Eerst was het even wennen, maar de baasjes zorgen ervoor dat de hond niet bij ons kan komen. Ik vind een hond 
absoluut geen sociaal dier, want hij doet niet de moeite om kennis te
maken. Izumi: Nee, echt sociaal vind ik het beest ook niet, ik dacht dat de baasjes wel leukere dieren wisten dan een hond. Maar misschien is de hond ook wel bang voor ons ofzo, dat zou goed kunnen. Ik vind het wel grappig dat de hond bij de kooi komt snuffelen als het baasje vraagt waar Iggy is, alhoewel ik het vermoeden heb dat hij denkt dat ik Iggy ben. Nou ja, niet ieder beest kan zo slim zijn als een rat. Het enige pluspunt is dus, dat we nu af en toe een hondenkoekje krijgen. Iggy: En nu wil het baasje ook nog dat het hondenbeest een eigen internetpagina krijgt. Ik ben bang dat dat haar heel erg veel hondenkoekjes gaat kosten, want dit is en blijft natuurlijk een rattensite. Izumi: Een beetje belachelijk natuurlijk om die hond ook een eigen pagina te geven. Wat denkt dat beest wel niet? Hij vindt zichzelf vast heel belangrijk. Iggy: Misschien is hij wel een klein beetje belangrijk, want het beest heeft zelfs een naam. De baasjes noemen hem Bobby, dus hij moet wel vernoemd zijn naar Bobmar. Of misschien heette hij al zo. Hij stelt zich ontzettend aan het het lijkt wel of de baasjes dat erg leuk vinden. Ik denk dat de hond hier dus voor altijd blijft. Izumi: Nou, ik heb liever een hond als huisdier dan dat Lester terugkomt... Iggy: Ik heb liever een paar lieve, pluizige rittens dan een hond... Hopelijk zijn de kleintjes hier voor het eind van het jaar. |
|
Er komen 2 rittens bij! (en
later nog eentje!) |
|
|
|
|
Igor:
En ik ben Igor, de broer van Izumi. Toen ik hier pas kwam wonen, had ik
een hele kleine point op mijn neus, die de laatste tijd steeds groter
wordt. Zo kunnen de baasjes ons uit elkaar houden en word ik niet telkens
verdacht als Izumi iets rottigs uithaalt. 
Igor:
Nu Djaman er niet meer is, zijn we nog maar met z'n drieën en dat is best
wel rustig. Doordat Djaman zo ziek was,
kreeg ik ook buikpijn en ik ben nu heel erg verkouden. Ik weet niet hoe dat kan. Ik hoop dat het snel weer
over is.
Iggy:
Ik heb bijna 3 maanden last gehad van dat bultje. Het begon als een bultje
ter speldenknop en het werd ook niet groter. Maar daarna begon het te
bloeden en heb ik nog antibiotica van de dierenarts gehad. Daarna zag het
er zo uit als op de foto hiernaast. Omdat Izumi er vanaf bleef, kwam er
uiteindelijk een hard korstje op en dat is er op een dag zomaar
afgevallen. Daarna was het bultje gelukkig helemaal weg.
