Danitsja's Rat&Art - Bobmar Helios Djaman Iggy Bruce


	Hallo! Wij zijn: Bobmar, Helios, Bruce, Djaman en Iggy! (op de foto's van links naar rechts).
Bobmar: Op de foto's kun je het niet zo goed zien, maar Helios en ik zijn wildkleurig met wit en Bruce en Iggy zijn zwart met wit. Zo kunnen de baasjes ons een beetje uit elkaar houden. Helios en ik woonden hier eerst met z'n tweeën en later kwamen Bruce, Djaman en Iggy hier ook wonen. Het is nu dus heel gezellig in onze kooi!

Japanners
Helios: Ik heb een hele rechte streep over mijn rug en een donkere kop, dat noemen rattenmensen een "japanner". Bobmar, Bruce en Iggy zijn ook japanners, maar omdat hun streep niet zo mooi recht is, noemen rattenmensen hun "mislukte japanners". Je merkt er gelukkig niets van dat ze mislukt zijn, maar ik ben wel blij dat ik een redelijk gelukte japanner ben.
Bobmar: Ik heb wel eens gehoord dat wij japanners heten, omdat de streep op onze rug lijkt op de vlecht die Japanse mensen vroeger over hun rug hadden hangen. Maar we zijn gewone Nederlandse ratten hoor! Ik vind het trouwens niet erg dat ik mislukt ben, want omdat ik er anders uitzie, weten de baasjes precies wie ik ben.

ik bijt je vinger eraf als ik geen snoepje krijg broertjes en zusjes. Mijn naam betekent trouwens "zon" in het Grieks. Met zo'n naam moet ik toch wel het zonnetje in huis zijn?
Bobmar (Lee):
Helios en ik lijken heel erg op elkaar. Gelukkig is mijn streep wat minder netjes als die van Helios, zodat de baasjes ons nog uit elkaar kunnen houden. Ik ben een beetje vernoemd naar Grizz. De baasjes noemden hem soms Grizz Lee, naar zo'n beer. Maar mijn naam komt ook een beetje van een mensenmeneer die liedjes zingt, die heet ook BobmarLee.

2 + 3 = 5
Helios: Eerst woonden Bobmar en ik hier met z'n tweeën. Toen wij 9 maanden oud waren, kwamen er ineens nog 3 ratjes bij: Djaman, Iggy en Bruce. Dat was wel even wennen hoor! Maar het is nog gezelliger in de kooi geworden en de hangmat is meestal al lekker voorverwarmd als ik erin klim.

De 'kleintjes'
Djaman: Mijn broertjes en ik zijn op 23 oktober 2002 geboren bij Rattery BeccaEnzoo. Mijn naam komt uit een dubnummer (een soort reggae) dat één van de baasjes heeft gemaakt, daarin zingt hij: "Yah man, dub man." Leuk hè?
De baasjes vinden mij heel erg mooi, ook omdat ze al eerder hele lieve zwarte ratten hebben gehad. Maar ik ben niet helemaal zwart hoor! Ik heb twee witte voorpootjes en een witte vlek op mijn buik en er groeien allemaal witte en bruine haartjes in mijn vacht.

Introductie
Djaman: Bobmar en Helios waren al heel groot toen wij hier kwamen. Om voorzichtig aan elkaar te wennen, zaten wij de eerste week in een aparte kooi. Bobmar was niet weg te slaan bij onze kooi als hij los mocht lopen.
Iggy: De eerste avond mochten we alle vijf loslopen op het bed. Daar lag een kleed overheen, en omdat Bobmar en Helios nooit op het bed komen, noemden de baasjes het neutraal terrein. Dat was heel leuk. Een dag later mochten we loslopen op de bank, maar dat was geen neutraal terrein. Daarom gooide Bobmar ons de hele tijd op onze rug, dat vond ik niet zo leuk.
Bruce: Wij zagen gelijk dat Helios de baas is, want hij is groter en sterker als Bobmar. Gelukkig gooide Helios ons niet steeds op onze rug. Maar ik ben wel van Helios geschrokken toen ik een keer naast Iggy en Djaman zat en Helios ineens op ons af kwam lopen. Van schrik bleven we heel stil zitten, en toen duwde Helios zijn kop onder onze lijfjes en bleef een poos zo liggen. Wij durfden niets te doen, en pas nadat we hem hadden beloofd dat hij de baas is, haalde hij zijn kop weer onder ons vandaan en liep heel koelbloedig weg.
Helios: Ik vind de kleintjes lief, vooral die kleintjes met een streep over hun rug. Ze doen me erg denken aan Bobmar toen hij klein was. Ze zagen ook gelijk dat ik de baas ben, dus hoefde ik ze niet op hun ruggetje te leggen zoals Bobmar. Bobmar is helemaal onder de indruk van ze en praat over niets anders dan de kleintjes. Volgens mij is hij bang dat hij straks de laagste rat in rang is.
Bobmar: De kleintjes zijn heel brutaal en snel, en ze willen nog niet echt snappen dat ik na Helios de baas ben. Op de bank heb ik ze heel vaak op hun ruggetje gegooid om te laten zien dat ik tweede in rang ben.
Ik vind ze trouwens reuze interessant, maar ik mag niet bij ze in de kooi komen. Gelukkig zetten de baasjes de kleintjes soms even in onze kooi, zodat Helios en ik af en toe toch even in hun kooi kunnen rondsnuffelen.

Helios: Na een week werd onze kooi heel grondig schoongemaakt en Bobmar en ik hoorden de baasjes al smoezelen dat ze de kleintjes eerst een half uur in onze schone kooi zouden zetten, en dat wij zolang in de kooi van de kleintjes moesten zitten. Speciaal voor Bobmar en mij legden de baasjes allemaal lekker voer in de kleine kooi!
Daarna probeerde een baasje heel onhandig de kleintjes uit hun kooi te halen, maar dat ging niet zo snel. Toen de kleintjes al van ons lekkere voer begonnen te smullen, besloten Bobmar en ik om het heft in eigen pootjes te nemen. Op een moment dat het baasje even was afgeleid, renden wij met een rotgang naar het openstaande deurtje van de kooi en glipten naar binnen. Het baasje schrok heel erg van deze strakke actie, vooral omdat we heel doelbewust op de voerbak afrenden waar de kleintjes zaten. Pas toen we een aanval op de voerbak deden, haalde ze opgelucht adem.
We mochten alle vijf een half uurtje in de kleine kooi blijven smikkelen en daarna zijn we allemaal, met de voerbak, in onze eigen kooi gezet. Bobmar en ik hebben de eerste dagen met de kleintjes liggen genieten van alle aandacht die we van ze kregen.

Bruce: de kooi lijkt heel groot, maar ik ben hier nog heel klein hoor!

De kooi
Bobmar: Onze kooi is eigenlijk tweedehands, want hij is voor Tarkan en Tibilé gebouwd. Eerst was het verboden om op het dak van de kooi te klimmen. Ik probeerde het steeds weer, maar altijd kwam er een baasje aan om me er weer af te pakken. Maar op een dag stopten ze ermee, en sindsdien mogen we dus op het dak. Het is nu mijn lievelingsplek.
Helios en ik hebben zelfs al eens een hele avond in het donker op het dak gezeten, omdat de baasjes vergeten waren de kooideur dicht te doen. Dat was heel gezellig!
Helios: Om op het dak te komen, moet je via het gaas in de kooideur naar boven klimmen. Dat lukt me wel, maar ik durf niet ondersteboven terug in de kooi te klimmen zoals de anderen. Als ik naar beneden wil, probeer ik de aandacht van de baasjes te trekken, zodat die me weer terug in de kooi zetten.
Djaman: Het dak is echt leuk! En het is helemaal niet eng om weer naar beneden te klimmen; Iggy, Bruce en ik deden dat al toen we nog maar één dag in de kooi zaten. Ik denk dat Helios een beetje verwend of verwaand is, ik weet niet hoe je dat zegt, ik hoop alleen maar dat hij dit niet leest.

Loslopen
Bobmar: Toen ik heel klein was, was ik bang voor de glimmende laminaatvloer. Ik durfde niet zomaar over de vloer te lopen, alleen over het kleed. Nu ben ik niet zo bang meer hoor! Ik vind het heel leuk om los te lopen, en ik kan heel goed springen. Door mij heeft de prullenbak ook een andere plek gekregen.
Helios: Ik ben nergens bang voor, maar ik kan helaas niet zo goed springen als Bobmar. Soms begint Bobmar me tijdens het loslopen te klieren, en als ik dan boos wordt en achter hem aan ren, dan springt hij op de bank. Dan is voor mij de lol er wel af, want ik spring niet graag op de bank. Ik wacht liever tot een baasje een voet uitsteekt, zodat ik lekker gemakkelijk omhoog kan. En als het baasje geen voet uitsteekt, loop ik gewoon weer weg.
Djaman: Loslopen is leuk en heel spannend. Toen ik heel klein was, wilde ik al op de vloer lopen, maar ik wist niet hoe ver dat was. Toen we een keer op de bank zaten, heb ik een aanloop genomen en een hele grote sprong gemaakt. Bruce en de baasjes waren helemaal onder de indruk van mijn sprong, want ik landde ruim een meter verderop op de vloer. Daar ben ik toch wel van geschrokken en ik was blij toen het baasje me weer bij Bruce op de bank zette.

leg die bal maar in het winkelwagentje

Waterpret
Helios: Ik vind het heel leuk om met water te spelen. Als het warm is, zetten de baasjes soms een kom water neer met daarin wat (suikervrije) muesli. Daar ben ik gek op! De muesli blijft even drijven, maar zinkt dan naar de bodem. Dan ga ik meestal gewoon met mijn kop onder water om erbij te komen, daar doe ik niet moeilijk over. Het baasje heeft laatst geteld dat ik wel vijf seconden onder water kan blijven!
Bobmar: Ik durf niet kopje onder, maar ik ben wel gek op muesli! Het is wel spannend om naar muesli te vissen, want dan moet ik met mijn voorpootjes in het water graven, totdat ik een stukje muesli beet heb. Soms maken de baasjes het water zo diep, dat mijn pootjes heel erg nat worden. De baasjes moeten altijd heel erg lachen als ze mij zo zien graven, ze zeggen dat het net lijkt alsof ik aan het zwemmen ben.
Iggy: Water is echt leuk op warme dagen! We vinden het allemaal heerlijk om met water te spelen. Als het heel warm is, spuiten de baasjes ons soms een beetje nat met een plantenspuit, dat is heel raar. Gelukkig worden we dan niet zo heel erg nat, want anders zouden we misschien verkouden worden.

kijk dan hoe mooi de streep op mijn rug is

Luchtwegklachten
Helios: Ik ben vaak snotterig en benauwd, en de dierenarts heeft gezegd dat ik een soort astma heb. Toen ik nog maar 8 maanden was, had ik al twee keer een antibioticakuur gehad, maar dat hielp niet. Ik ben vaak kortademig, omdat er slijm vast zit in mijn luchtwegen. Om te zorgen dat het slijm loskomt en ik het op kan hoesten, zei de dierenarts dat ik behandeld moet worden met een vernevelapparaat (voor menselijke astmapatiënten).
In het begin vond ik het vernevelen niet leuk, maar nu ben ik er wel aan gewend. Ik moet daarvoor in zo'n doorzichtige vervoersbak zitten, waar ik niet uit mag. Eerst raakte ik altijd in paniek en ik heb al een hele rij spijltjes uit het deksel van de bak geknaagd. Ik deed zo zielig, dat de baasjes zelfs twee weken stopten met vernevelen.
Daarna moest ik er toch weer aan geloven, alleen lieten ze toen het deksel op een kier staan zodat ik eruit kon. Sindsdien vind ik het vernevelen niet meer eng en ik vind het nu ook niet meer erg om in een gesloten bak te zitten, want de baasjes leggen daar altijd lekkere dingen voor me in. De baasjes vinden het ook heel dapper van me dat ik zo rustig blijf.
Bruce: Ik vind het best zielig voor Helios, want de baasjes doen allemaal rare dingen om hem te helpen en hij vindt het soms maar niets. Het vernevelapparaat maakt heel veel lawaai en na het vernevelen roffelen de baasjes voorzichtig met hun vingers op Helios zijn borstkas om het slijm los te kloppen. Of ze gebruiken hiervoor een speciaal aangepaste elektrische tandenborstel, die ook heel veel lawaai maakt.
Helios: Luchtwegproblemen komen veel voor bij ratten. Ratten hebben sowieso gevoelige luchtwegen en kunnen dus niet op zaagsel worden gehouden!
Mijn astma gaat nooit meer over, maar een rat kan het ook benauwd hebben door een luchtweginfectie. Daardoor kan een longontsteking ontstaan, iets wat heel gevaarlijk is. Daarom moet een benauwde rat naar de dierenarts, zodat die eventueel medicijnen kan voorschrijven.
De mevrouwen van rattenopvang The Rat Sewer hebben een website met daarop heel veel medische informatie over ratten, onder andere over luchtwegproblemen:

Wie is de baas?
Helios: Ikke, want ik heb natuurlijke leiderschapskwaliteiten! En iedereen die het daar niet mee eens is kan een hap van me krijgen. Bobmar wil ook wel de alpharat zijn, maar dat gaat hem echt niet lukken. Ik heb Bobmar wel de functie van assistent-alpha gegeven, zodat ik zelf niet zoveel meer hoef te doen. Bobmar bemoeit zich nu met de stoeipartijtjes in de kooi en de andere ratten durven mij niet te klieren, dus ik heb het eigenlijk best wel goed voor elkaar.
Soms is het wel even nodig om alle ratten eraan te herinneren dat ik de echte baas ben. Laatst kregen we een klaverbroodje, wat ik dus lekker alleen op wilde eten. De anderen protesteerden eerst wel en ze bleven ook vlak bij me in de buurt. Maar zodra eentje ook maar een beweging maakte die deed vermoeden dat ze een hap wilde nemen, keek ik ze heel vuil aan. Dan was het gelijk over en bleven ze rillend liggen en wisten ze weer wie de baas is. Het baasje zegt wel dat ik een beetje overdreven ben geweest, omdat mijn poep de volgende dag heel dun en klavergroen was.
Bobmar: Ik ben ook een beetje de baas! Toen ik nog alleen met Helios was, kon ik niet de baas spelen, maar van Helios mag ik nu wel vaak de baas spelen over de kleinere ratjes. Dat vind ik wel tof van Helios, maar Helios is nog wel mijn baas en soms wordt hij heel erg boos op mij.
Ik vind het trouwens niet zo leuk om met de kleinere ratjes te stoeien, maar af en toe beginnen ze zo te klieren dat het toch moet. Ik snap niet dat ze Helios nooit proberen te klieren, maar dat zal ook wel de reden zijn dat hij de baas is.
Djaman: En ik ben daarna de baas!
Iggy: Nee, dat ben ik!
Bobmar: Ophouden jullie twee, anders roep ik Helios erbij!

Luizen
Bobmar: Ik krijg spontaan weer jeuk als ik aan die bloedluizen denk. Het baasje zegt dat we er last van kregen omdat het buiten vaak rond de 30 graden was en ook omdat Helios ziek was. Ze zegt dat ratten wel vaker beestjes hebben, maar dat dit niet zo vaak een plaag wordt, omdat ratten zich zo goed schoonhouden. Maar zieke ratten houden zich niet zo goed schoon en dan kunnen er veel meer beestjes komen, zeker als het buiten zo warm is. Na behandeling met defencarepoeder ging de jeuk wel wat weg, maar de luisjes bleven terugkomen. Pas na druppels van antiluchtpijpmijt voor vogels in onze nek (1 druppel per 200 gram rat, werkzame stof tegen luis: ivermectine), waren we echt van de luisjes af.
Helios: Na de eerste behandeling met poeder tegen luizen voelde ik me gelijk al iets minder ziek. Ik heb me wel een beetje aangesteld, want toen het baasje me op een handdoek op het aanrecht zette, raakte ik helemaal in paniek. Hierdoor kreeg ik het ook heel erg benauwd, maar gelukkig had het baasje daar iets tegen. Daarna ging ze me toch met dat poeder behandelen en toen ik merkt dat het niet eng was, heb ik zitten knarsentanden van genot, heerlijk zo'n massage! Het was ook wel heel grappig dat het baasje met een luizenkammetje een echte rexrat van me maakte.
Iggy: Gelukkig had ik bijna geen last van de luizen, maar Helios en Bobmar hadden dat wel. Er zaten rode puntjes in hun vacht en die bewogen ook nog, heel griezelig. Het dapperste baasje heeft zo'n luis op een plakbandje weten te vangen en onder de microscoop gelegd. En het vrouwtje begon gelijk te gillen toen ze die bloedluis in het groot zag. Ze zien er ook heel eng uit. Dappere lezers kunnen HIER klikken om te kijken hoe een bloedluis er vergroot uit ziet, maar je bent gewaarschuwd!

Helios
Helios: Ik ben heel ziek want ik heb vocht in mijn longen. Daardoor gaat ademen heel moeilijk en omdat het nu heel warm is, heb ik er extra veel last van. Ik lig het liefst de hele dag in de hangmat en span me zo weinig mogelijk in.
Eten vind ik niet meer zo lekker en ik ben vrij mager geworden. Hard voer hoef ik niet meer en de baasjes geven me nu zachte dingen. Ik krijg een speciaal poeder van de dierenarts (Waltham Feline), waar allemaal vitaminen en eiwitten inzitten. Gekookte rijst vind ik heerlijk en macaroni en brinta ook, maar soms ben ik te benauwd om te eten.

Djaman: Helios stonk eerst heel erg uit zijn bekje en de baasjes roken dat ook. De dierenarts zei dat Helios onder narcose moest om in het bekje te kunnen kijken of er een ontstoken tand

of kies was. Dat was wel eng, omdat Helios altijd zo'n last van z'n luchtwegen heeft. Zijn tanden waren heel gezond, dus heeft de dierenarts gelijk maar een binnenstebuitenfoto gemaakt, omdat Helios nog steeds rustig sliep. Op de foto kon ze zien dat er vocht in zijn longen zat, wat heel ernstig is.
Gelukkig ging de narcose goed en toen Helios wakker werd, ging hij de vervoersbak helemaal slopen. De dierenarts had gelukkig nog een andere kooi voor hem en ze heeft de baasjes gevraagd om hem maar weer snel op te komen halen. Ze zei dat er een kans is dat Helios beter wordt, maar die is niet groot.
Bobmar: Helios is heel ziek, want hij wil niet met me spelen. Ik wilde hem uitdagen voor een spelletje en porde een paar keer met mijn kopje onder zijn buikje, waarop Danitsja me heel zachtjes wegduwde met haar pink. Ik heb me toen pardoes op mijn ruggetje gerold, maar Helios reageerde nauwelijks, niet te geloven!
Dus ik probeerde hem nog eens te porren voor een spelletje en ben zelfs helemaal uit mezelf op m'n rug gaan liggen. Ik dacht dat Helios het wel leuk zou vinden om de baas over me te spelen, maar hij wilde dat niet eens. Gelukkig wilde hij wel met z'n kopje op mijn rug leunen, dus ben ik maar een poosje bij hem blijven liggen, we zijn tenslotte broers.
Iggy: Helios is er nu niet meer en dat is heel raar. En heel stil, want normaal hoorde je Helios altijd wel ademen. De baasjes zeggen dat Helios maar 1 jaar en 5 maanden is geworden, maar dat geloof ik niet, want zo oud is Bobmar ook en die gedraagt zich alsof hij veel jonger dan Helios is.

Rattenrangen
Bobmar: Nu Helios er niet meer is, ben ik echt de baas in de kooi geworden, maar de andere ratten proberen me nog altijd uit te dagen voor stoeipartijtjes. Vooral Bruce. Toen Helios heel ziek was, ben ik een paar keer heel boos op Bruce geworden omdat hij heel brutaal deed. En toen Helios er niet meer was, is Bruce nog veel brutaler geworden. Ik hoop niet dat hij gaat proberen om de baas te worden, want volgens mij is hij niet zo bang voor mij als voor Helios.
Iggy: Ja, Bruce kan soms best vervelend zijn. Dat komt misschien ook omdat hij de laagste in rang is en dat niet leuk vindt. Af en toe heeft hij genoeg moed verzameld om ons uit te dagen, maar dan pakken we hem gewoon terug en dan houd hij zich wel weer een poosje gedeisd.
Maar Djaman is nog erger als Bruce, Djaman heeft altijd energie over. Als je dan net zit te eten, komt Djaman weer aangedenderd en is het over met de rust. Ik vind het ook niet terecht dat Djaman tweede in rang is en ik blijf proberen om zijn rang te veroveren.
Djaman: Ik ben nu tweede in rang, maar ik moet wel heel goed op Iggy letten, want die is heel gehaaid. Bruce is heel anders, daar hoef ik me niet zoveel mee te bemoeien. Helaas is Bobmar geen partij voor mij, alhoewel ik hem wel af en toe op zijn rug kan gooien.
Bruce: Ik vind het inderdaad niet leuk om de laagste in rang te zijn, ook omdat ik Bruce Lee heet. Ik hoop wel om ooit hogerop te komen, maar dat is tot nu toe elke keer mislukt. Laatst ben ik zo hard gebeten dat ik een abces kreeg, dat was niet leuk. Maar de echte Bruce Lee was ook niet bang voor wondjes, dus ik blijf het gewoon proberen. Gelukkig ziet Bobmar mij niet als een echte bedreiging, en af en toe kan ik het heel goed met hem vinden.

Kunstjes
Bobmar: Ik heb de baasjes een kunstje geleerd! Baasjes kunnen ontzettend eigenwijs zijn, maar ze zijn wel degelijk intelligent hoor! Als ik om een snoepje vraag, dan weten ze volgens mij vaak wel wat ik bedoel, maar dan doen ze net of ze het niet snappen.
Wij mogen tijdens het ontbijt van de baasjes loslopen en ik heb ontdekt dat je al hun aandacht krijgt als je aan hun voer komt. Ik heb wel eens een stuk brood van een bord gejat en ik heb ook wel eens heel lang aan mijn voorpootjes aan een bord gehangen. Daarna mocht ik niet meer op de bank komen kijk hoe goed ik op mijn achterpootjes kan staan!

kijk hoe goed ik op mijn achterpootjes kan staan!

tijdens het eten, maar dat deed ik natuurlijk wel! Het baasje wees toen telkens naar de grond en riep iets en toen ben ik eens naar beneden gesprongen en heb ik mijn uitgehongerdste gezicht opgezet. En ik kreeg een beloning! Na een aantal malen oefenen, hadden ze precies door wat ze moesten doen als ik kwam bedelen en van de bank sprong, best knap dus!
Als de baasjes goed getraind zijn, wordt het helemaal leuk! Dan zit ik bijvoorbeeld een poosje op de bank zonder te bedelen en dan spring ik ineens op de grond en doe mijn ik-ben-uitgehongerd-act. Negen van de tien keer kijken de baasjes elkaar aan en zeggen ze: "Heb jij een commando gegeven?" Maar dan krijg ik dus wel een beloning!
Djaman: Het is wel grappig dat de baasjes ook kunstjes kennen die ze van de ratten voor ons hebben geleerd. Bijvoorbeeld dat ze met onze snoepjes moeten rammelen als ze willen dat we de kooi in gaan.
Bruce: En als je op je achterpootjes gaat staan bij de voeten van een baasje, weten ze dat je opgetild wilt worden. In het begin tilden ze me soms ook op als ik dat niet wilde, maar als je wat tegenspartelt hebben ze snel door dat ze het fout doen. Ze weten nu dat ik alleen opgetild wil worden als ik niet tegenwerk bij het oppakken.
Iggy: Ik vind Bruce soms wel wat streng voor de baasjes. Als ze niet luisteren als hij opgetild wil worden, begint hij aan hun broekspijpen te sjorren. En dan tillen de baasjes Bruce alsnog op, iets dat ik nooit zou doen als ik een baasje was. Zo wordt Bruce beloond voor vervelend gedrag en Bruce wordt al extra voorgetrokken omdat hij altijd om aandacht vraagt. Als ik wat extra aandacht van de baasjes wil, ga ik aan meubels knagen, dat werkt best goed.

Oude knar

lekker relaxen op de bank met een niet aangeknaagde afstandsbediening

Bobmar: Ik kan wel merken dat ik ouder wordt, want het wordt langzaam steeds moeilijker om m'n achterlijfje te laten doen wat ik wil. Mijn achterlijfje raakt langzaam verlamd, iets wat vaker voorkomt bij oudere ratten. Ook heb ik al een jaar last van lichte luchtwegproblemen, waarvoor ik wordt verneveld.
Bij mij is het gelukkig niet zo erg als bij Helios, dus daar ben ik wel blij om. Ik hoorde dat veel van mijn broertjes en zusjes ook luchtwegklachten hebben en een aantal zijn al met Helios op de Rainbowbridge aan het stoeien. Ik blijf hier nog wel een poosje en ik wordt extra verwend door de baasjes; zo heeft oud zijn ook z'n voordelen. Ik vind het het heerlijk om geknuffeld te worden en als ik op mijn achterpootjes ga staan, tillen de baasjes me vaak op voor een knuffel.

Bobmar Lee
Bruce: Bobmar Lee is er niet meer... Bij veel inspanning kreeg hij het snel benauwd en het kostte ook extra moeite om zijn achterlijfje mee te slepen, zeker nu het buiten weer heel warm begon te worden. Bobmar is 2 jaar en 4 maanden oud geworden, best wel oud vergeleken met zijn broer Helios. Ik zal Bobmar heel erg missen, want we hebben toch wel een band gekregen. In het begin vond hij mij altijd brutaal, maar de laatste tijd vond hij het niet zo erg als ik hem aan zijn vacht bij me in het slaaphuisje probeerde te slepen. Iggy: Het is nu heel saai in de kooi en Djaman en Bruce slapen heel veel. Maar de geruchten van Bobmar over twee rittens lijken te kloppen en het lijkt me wel leuk als er weer wat leven in de kooi komt. Ik probeer dus maar wat te genieten van de rust nu het nog kan!

Bobmar Lee ~ 21 februari 2002 ~ 9 juni 2004 ~

	*Danitsja's*

*Helios, Bobmar, Djaman, Bruce & Iggy*