Danitsja

Niet mee eens
Iggy: Ik ben het dus niet eens met de komst van de hond. Liever had ik een paar schattige, pluizige rittentjes gehad om de baas over te spelen dan dit beest. Maar de baasjes lijken er heel blij mee te zijn en op zich gun ik het hun ook wel... vooral als het straks heel veel gaat regenen.
Izumi: Ik ben het er ook niet mee eens! Wij moeten ineens rekening houden met de hond, we moeten hem zelfs een plekje toestaan op onze website. Het is niet voor niets Danitsja's Rat&Art en ik zie nergens Danitsja's Rat&Art&Dog staan.
Iggy: Maar omdat Bobby wel erg groot is, hebben we toch besloten om Bobby een plek op ons internet te geven, maar wel onder voorwaarden.
Izumi: Wij bepalen wat leuk is voor deze pagina en we zullen erop toezien dat Bobby geen stomme dingen over ons vertelt. Wij zullen ook geen stomme dingen over Bobby zeggen en wij zullen ook bepalen wat stom is en wat niet.

Bobby
Bobby: Nou, die ratten zijn niet op hun bekje gevallen! Toen ik hier pas kwam, waren ze heel rustig, maar tegenwoordig zijn ze een stuk drukker geworden. Het is maar goed dat ze in een kooi zitten, zodat ze niet bij me kunnen komen. Verder laat ik die beesten maar piepen; mij interesseert het niet zo waar ze over praten. Dit wordt gewoon mijn pagina, punt uit!
Die ratten zijn een groot probleem hier, maar volgens mij vinden de baasjes dat gezellig ofzo. Ik trek me er maar niet teveel van aan, want op de boerderij waar ik woonde, liepen ook allerlei vreemde beesten rond.

Bobby's komst hier
Izumi: Wij een probleem? Let wel een beetje op je woorden, want wij waren hier het eerst! En wij zijn nog steeds het belangrijkste èn in de meerderheid. Als het niet om die andere beesten was waar je aan gewend was, hadden de baasjes je misschien niet eens opgehaald. Want de baasjes houden niet zo van stabij's, ook al zijn het kruisingen.
Iggy: Izumi, rustig toch! Ik dacht juist dat een van de baasjes helemaal gek op kruisingstabij's was en dat wij inderdaad een probleem vormden. Ze zei dat ze absoluut geen stabij wilde hebben om hun jachtinstinct, omdat dat niet bij ons zou passen.
Izumi: Oh ja, nu herinner ik het me weer. Het baasje zei dat Bijke, de kruising van haar oma, zomaar een mol had gevangen terwijl ze aan een korte riem zat. Maar ik snap dus echt niet waarom er nu wel zo'n gevaarlijk beest bij ons rondloopt.
Iggy: Wij zijn natuurlijk geen mollen, wij zijn veel slimmer! Op de pagina van Tarkan en Tibilé staat een stukje over een fox-terriër die hier logeerde, en dat ging helemaal niet goed. Volgens mij heeft die hond dagenlang de kooi geterroriseerd en kon hij de ratten niet met rust laten.
De baasjes zouden Bobby terugbrengen als Bobby ook zo obsessief op onze rattenvilla zou reageren, maar Bobby negeerde onze kooi, alsof wij niet bestonden.
Izumi: Dat is dan wel slim van de baasjes, dat ze dat eerst getest hebben. Maar ik vind het niet zo eng als Bobby buiten de kooi rondloopt, want hij zit ons nooit echt hongerig aan te staren.
Bobby: Ik geloof dat de ratten een beetje bij de roedel van de baasjes horen, de baasjes noemen ze ook steeds puppies. Volgens mij zijn de baasjes een beetje gek, maar als hun het puppies vinden, dan is dat maar zo (het zijn wel erg vervelende puppies).

Vroeger
Iggy: Nu we het toch over puppies hebben, ben jij ook een puppy geweest? En waarom woon je nu hier en ben je niet bij je baasje gebleven?
Bobby: Dat is een lang verhaal hoor. Toen ik een puppie was, was ik bij m'n eerste baas. Later kwam ik bij m'n tweede baas te wonen en weer daarna mocht ik naar een boerderij. Dat was fijn, want ik hoefde niet meer hele dagen in de bench te zitten.
Izumi: Wat is dat, een bench?
Bobby: Dat is net zoiets als jullie rattenkooi, alleen dan in verhouding veel kleiner en met veel minder loopruimte en speeltjes. En er staan ook geen poepbakken in, wat soms wel heel vervelend uit kan komen.

Iggy: Bah, ik zou me ook wel een beetje schamen als we geen poepbakken in de kooi hadden. En toen?
Bobby: Op de boerderij was het fijn en ik had daar veel vriendinnetjes. En puppies heb ik ook gehad, heel erg leuk! De mensen op de boerderij hadden me opgevangen en ik zou daar mogen blijven als ik geen ander baasje kon vinden. Daarom hebben ze me ook gecastreerd, en nog geen week na de operatie belden mijn nieuwe baasjes.
Iggy: Tjee zeg, wat een verhaal! De rest weet ik wel, want de baasjes kregen telefoon van iemand die nog een stabijhond wist te zitten. Eerst wilden ze niet gaan kijken, omdat een stabij teveel jachtinstinct zou hebben. Maar jij was die stabij en toen ze hoorden dat je bij kippen, konijnen en schapen kunt, waren ze toch wel nieuwsgierig en wilden ze gaan kijken.
Izumi: "Kijken kan geen kwaad," zeiden de baasjes van tevoren. En op de terugweg namen ze je mee.
Bobby: Ik wist niet dat jullie toch wel belangrijk zijn hier en geen speeltjes voor mij zijn. Jullie zijn eigenlijk dus gewoon vee, net als op de boerderij?
Izumi: Ehm... tja, zeg maar vee. Groot en sterk enzo. Vond je vee zo leuk dat je terug wil naar de boerderij?
Bobby: Ik vind het hier eigenlijk wel leuk. Op de boerderij zeiden ze dat ik waarschijnlijk altijd een huishond ben geweest en dat ik het vast naar m'n zin zou hebben in een huis, en dat is zo.
Ze zeiden ook dat ik altijd terug mag komen om op de boerderij te wonen als mijn nieuwe baasjes me niet bevallen, want de mensen willen niet dat ik ooit in een asiel terechtkom. Maar ik geloof niet dat de baasjes me ooit zullen terugbrengen.

De verkeerde bal
Bobby: Nou, ik geloof dat het hier een beetje saai gaat worden. Ik woon hier nog maar pas en toen ik de kamer binnenkwam lag er een bal middenin de kamer. En de bal rook ook nog naar snoepjes, dus heb ik gekeken hoe stevig de bal was. Toen klonk een hoop gepiep uit de kooi en sindsdien willen de ratjes niet meer met me praten. Kinderachtig hoor!
En dat, terwijl ze van de baasjes een splinternieuwe bal hebben gekregen in precies dezelfde kleur, maar ze blijven me boos aankijken. Het baasje zei al dat het haar schuld was dat de bal kapot is, omdat zij hem had laten liggen. Maar de ratjes geloven haar niet, terwijl ik vind dat ze het baasje dan ook zouden moeten negeren. Stomme beesten hoor!

Bobby's hobby's
Bobby: Mijn allergrootste hobby is eten en eendjes, konijnen en katten achterna zitten. Dat vind ik echt heerlijk. Eenden zijn mijn favoriet, want die maken een prachtig geluid als ze het water in vliegen. En daar horen ze immers!
Daarnaast houd ik van wandelen, spelen en slapen. Ook vind ik het leuk om kunstjes te doen, want dan zeggen de baasjes steeds dat ik geweldig ben. En dat hoor ik natuurlijk graag. Als ik aangelijnd ben, kan ik zelfs eendjes negeren en heel soms doe ik dat ook als ik losloop, want dan krijg ik misschien een koekje.
Ik mag ook wel eens mee naast de fiets. Dan gaat het baasje fietsen en mag ik loslopen. Als we een wedstrijdje doen, win ik altijd!
En ik ben natuurlijk gek op mijn bot! Meestal heb ik zo'n hele grote kauwstaaf met knopen erin en dan duurt het heel erg lang voordat die op is. Maar soms krijg ik ook een kleintje en die vind ik dan nog leuker!
Ik ben ook gek op winkelen; ik vind het spannend om een winkel binnen te gaan en dan doe ik net alsof ik een hele geleerde blindengeleidehond ben. Ik heb ooit een onderzoek gelezen waarin stond dat hele brave honden meer koekjes krijgen dan stoute honden en dat lijkt te werken! De dierenwinkel is mijn favoriete winkel!
Laatst hebben we drie kauwstaven gekocht en de koekjesuitdeelmeneer van de dierenwinkel had ze in een papieren zakje gedaan. En ik mocht die zak in m'n bek meenemen en naar huis dragen! Een mevrouw riep zelfs nog dat ze me heel erg knap vond toen ze me zag lopen! Dat vond ik wel leuk, maar ze gaf me geen koekje. De baas vond het zo goed van me dat ik de kauwstaven droeg, dat ik dit nu vaker mag doen. Het baasje helpt me dan door zo hard mogelijk achter me aan naar huis te hollen, want pas als ik thuiskom mag ik zo'n kauwstaaf hebben, dus ik stop onderweg niet eens om te snuffelen.

Buitengesloten
Soms gaan de baasjes weg en mag ik niet mee. Dan voel ik me wel eens buitengesloten, maar gelukkig mogen de ratjes dan ook niet mee. Maar als het kan, mag ik mee, dat is erg leuk. Zo ben ik al een paar maal mee geweest naar de dierenarts voor de ratjes; dat vind ik erg leuk.
Laatst voelden de baasjes zich echter buitengesloten. Dat was wel sneu voor ze, want toen ze thuis kwamen, waren ze heel blij om me weer te zien.

En ik was ook heel blij natuurlijk en ik gebruikte het opstapje aan de keukendeur om te zien hoe de baasjes hun fietsen in het schuurtje zetten.
Maar ze kwamen maar niet binnen! Dat vond ik heel raar, want dat doen ze normaal wel.
Nu gingen ze weer terug het schuurtje in en haalden daar een hele lange en rare stok uit. En toen liepen ze weg! Het gekke was, dat een van de baasjes daarna boven bleek te zijn en via de trap naar beneden kwam. Ik was helemaal blij, maar ik vind het wel vreemd; waarom zouden baasjes van boven komen, terwijl mensen zo'n handige uitvinding als een deur hebben gemaakt?

Daarna ging een van de baasjes met een schroevendraaier aan de slag om het opstapje aan de keukendeur te verwijderen. Want wat was er aan de hand? Dat gekke opstapje aan de keukendeur bleek een anti-inbrekersklem te zijn, en door erop te gaan staan, had ik ervoor gezorgd dat niemand ons huis meer in kon! Gelukkig hoorde ik later dat het vaker gebeurt, dus hoef ik me niet zo heel erg te schamen dat ik het niet snapte. De baasjes hebben er nu een andere haak opgezet, en als ik er nu op ga staan dan gaat de klem open en niet dicht.

De ratjes
Ik ben nu wel aan de ratjes gewend. Ik heb af en toe aan ze mogen snuffelen en heel soms loopt Izumi los door de kamer. Het baasje houdt me

dan wel aan m'n halsband beet en roept steeds tegen Izumi en mij dat we voorzichtig moeten zijn. De andere ratjes, Marlee, Zeke en Chabba, mogen niet loslopen waar ik bij ben, omdat het baasje zegt dat ze minder voorspelbaar zijn dan Izumi.
Op de boerderij had ik wel eens ratjes gezien, maar die zijn heel anders dan de ratjes hier. Daar renden ze keihard weg als ze me zagen, maar Izumi loopt zo op me af! Dat is wel een beetje eng hoor, want Izumi is best groot en je weet nooit of hij het ineens in z'n kopje krijgt om in me te klimmen.

Eerst mocht ik er nooit bij zijn als er ratjes losliepen. Dan zat ik in de hal en hoorde ik wel alle geluiden. Ineens nam de baas me een keer mee naar de kamer, en toen ik Izumi zag, wilde ik eigenlijk het liefst weer terug naar de hal. Het baasje stelde me gerust, maar zei wel dat ik op moet passen dat Izumi niet denkt dat mijn neus een dropje is. Daarom doe ik vaak een stapje achteruit als Izumi op me af komt. Het baasje heeft me dan ook aan de halsband beet, dus Izumi achterna gaan is geen optie.
Ik denk dat het baasje me niet helemaal vertrouwt bij de ratjes, maar dat komt ook omdat ik soms heel hard achter eendjes aanga, terwijl m'n baasje altijd zegt dat eendjes heel erg lief zijn. Maar ik kan dat natuurlijk niet laten; eendjes horen voor zover ik weet niet bij mijn roedel, dus ik kan geen enkele reden bedenken waarom ik daar niet achterna mag zitten.
Weet je wat trouwens gek is? De baasjes zeggen dat ik maar bof dat hier ratjes wonen. Soms ben ik daar ook wel blij mee, want als de ratjes een snoepje mogen, vraagt het baasje eerst aan mij of ik ook eentje lust. En rattensnoepjes zijn heel erg lekker (wel een beetje klein)!

Hondenvriendjes
Ik heb een paar hele leuke hondenvriendjes waar ik af en toe mee speel. Op de foto zie je mij met mijn vriend Boef. Ik ken Boef al heel lang en het klikte gelijk tussen ons. Boef is ook een stabij en hij is ongeveer even oud als ik ben. We zijn allebei gecastreerd, dus dat schept ook wel een band.

klik hier voor een filmpje van mij, Boef en Hiske

Op het filmpje wat onder de foto staat, zie je mij met Boef en Hiske spelen. Eigenlijk speel ik meer met Boef, en is Hiske een soort scheidsrechter.

Sinds kort woont er ook een stabijpuppy bij ons in de straat. Hij lijkt wel een beetje op Boef, dus dat klikte gelijk. Soms wordt ik wel wat moe van het gespeel met de pup en dan houd ik op met spelen. Ik doe namelijk soms wel alsof ik nog een puppy ben, maar ik ben natuurlijk wel veel stoerder!
Grote honden vind ik niet altijd leuk, vooral niet als het stoere mannetjes zijn. Ik ben dan zelf ook wel een stoere macho, maar bij honden die ik stoerder vind dan mezelf, heb ik toch vaak het idee dat ze mij maar een klein hondje vinden. En dat moet ik dan natuurlijk compenseren door extra stoer te doen.
Gelukkig maak ik door mijn formaat wel altijd een stoere indruk naar kleine hondjes toe, dus dan hoef ik me geen zorgen over mijn stoerheid te maken en kunnen we lekker spelen. Maar als zulke kleine hondjes denken dat ze heel groot en stoer zijn, dan vind ik ze niet zo leuk.
Vrouwtjeshonden vind ik altijd wel leuk, en zij mij vaak ook wel. Grootte maakt dan natuurlijk niets uit!

Bijke
Laatst liet het baasje me een foto van Bijke zien, de vroegere hond van haar oma. En weet je wat gek is? Ik lijk best wel veel op Bijke! Kijk maar:

Nu snap ik ook waarom het baasje me gelijk zo leuk vond!
Eerst vond ze me wat 'gewoontjes', omdat ze altijd al zo'n hondje gewend was. Maar vind ze me heel bijzonder, want we komen veel stabij's en stabijna's tegen, maar nooit eentje die er zo uitziet als Bijke en ik.
Veel mensen zeggen dat ik mooie ogen heb, en vaak hoor je ze zeggen: "Kijk, een blauwe stabij," of "Wat een mooie hond." Dan ben ik wel heel erg trots, en het baasje natuurlijk ook.
Mensen vonden Bijke ook vaak een mooie hond, maar Bijke was niet zo'n charmeur als ik ben. Bijke was een erfhond en een echte waakhond en ze was bij een vorige baas mishandeld. Mensen die haar waakgedrag kenden, deden allemaal een stapje achteruit als het baasje met haar liep, terwijl ze buiten haar erf gewoon heel lief was. Het baasje zegt dat ik juist mensen aantrek; veel mensen willen mij aaien.
Ik ben ook wel een beetje een waakhond hoor. De buren vinden dat niet erg, want die hebben vroeger ook honden gehad. En nu ben ik hun favoriet!
Ik krijg heel vaak koekjes en in ruil daarvoor blaf ik ook als er bij hun wordt aangebeld. Dat vinden ze gelukkig niet erg.
Ze vinden het ook niet erg als ik 's nachts blaf (natuurlijk blaf ik alleen bij echte boeven) en daarvoor kreeg ik zelfs een complimentje van de buurman. Omdat ik blafte, was hij gaan kijken wat er aan de hand was, en toen liepen er volgens hem rare lui door onze straat. Die liepen natuurlijk snel door toen ik ging blaffen!

Een jaar bij m'n baasjes Op 18 augustus woonde ik een jaar bij mijn baasjes. Zij vinden mij nog steeds erg leuk en dat is wederzijds. We hebben toen ook mijn verjaardag gevierd! Omdat de baasjes niet weten wanneer ik echt jarig ben, mag ik het op 4 oktober nog een keer vieren! Ik ben nu 4 à 5 jaar oud. Ik ben gek op autorijden en sinds kort mag ik ook met de baasjes mee als ze gaan fietsen, want ik heb een hondenfietskar voor m'n verjaardag gekregen! Eerst snapte ik niet dat het de bedoeling was dat ik erin mocht, maar toen er hondensnoepjes in de kar werden gelegd, snapte ik het al snel.

Het is wel even wennen in zo'n ding, maar als ik met mijn hoofd naar buiten mag vind ik het wel leuk. In de kar heb ik mijn autorijtuigje om, dus dat maakt het ook wel extra speciaal en zo kan ik niet uit de kar springen als ik een kat ofzo zie. Gelukkig kun je nog niet aan mij zien dat ik ouder wordt en volgens het baasje ben ik knapper dan ooit, kijk zelf maar:


Ben ik niet ge-wel-dig? Volgens de baasjes wel!