Vandaag kwamen Erik en Leroy terug van een wandeling en kreeg ik een handvol glimmende kralen toegestopt (Erik weet precies hoe hij mij moet manipuleren om hem geweldig te vinden 
).
Met de mededeling: ‘Naast de textiel-recycle-bak liggen nog veel meer, maar dan moet je wel een schaartje meenemen, want ze zitten vast aan een gordijn.’
Het probleem hier is dat ik heel veel dingen verzamel die andere mensen als troep zouden beschouwen. Het is niet de bedoeling dat we ooit in het programma Hoarding -buried alive terechtkomen, en het nadeel van troep is dat het enige moeite kost om het in iets waardevol pre-loved’s te pimpen.
Met schaar en hond en genoeg poepzakjes toog ik naar de textielcontainer. Ernaast lag van alles wat er niet inpaste, inclusief twee 1001-nacht-gordijnen met imposante glitterkralen (jammer alleen dat een of andere onverlaat er al wat kralen vanaf had gescheurd…).
Toevallig had ik net zilveren, zonwerende stof gekocht om gordijnen van te naaien voor in de serre (work before progress), maar deze ‘nieuwe’ gordijnen zijn bijna precies op maat.
En hoewel het interieurthema in de serre Strand is, mag daar ‘s avonds best een sprookjesachtige glamoursfeer hangen, al is het alleen maar als inspiratie voor mijn verhalen 
.
Toevallig had Erik net een tooltje voor me geprint waarmee ik grote klossen lockgaren op mijn naaimachine kan zetten. Handig!